اس ام اس و پیامک عاشورا و تاسوعا

شوریده سری که شرح ایمان می کرد / هفتاد و دو فصل سرخ عنوان می کرد

با نای بریده نیز بر منبر نی / تفسیر خجسته ای ز قرآن می کرد . . .

شهادت امام حسین(ع) تسلیت باد

.

.

.

شش ماهه على به دوش بابش دادند / یک جام از آن باده نابش دادند

چون با لب تشنه حاجت آب نمود / با تیر سه شعبه اى جوابش دادند . . .

.

.

.

این خاک به خون عاشقان آذین است

این است در این قبیله آیین ، این است

زاین روست که بی سوار برمی گردد

اسب تو که زین و یال آن خونین است . . .

.

.

.

مه، بارقه اى ست در شبستان حسین

شب، حادثه اى ز درد پنهان حسین

هر صبح، ز دامن افق، خون آلود

خورشید برآید از گریبان حسین . . .

.

.

.

حسین ، کشته دیروز و رهبر روز است

قیام اوست ، که پیوسته نهضت آموز است

تمام زندگی او ، عقیده بود و جهاد

اگر چه مدت جنگ حسین ، یک روز است . . .

.

.

.

هر سال برای تو سیه می پوشیم / در دسته ی عاشقان علم بر دوشیم

ما، بعد هزار و چارصد سال هنوز / با یاد لب تو آب را می نوشیم . . .

.

.

.

خط تو با خون تو آغاز می شود، از آن زمان که تو ایستادی

دین راه افتاد و چون فرو افتادی، حق برخاست.

یا حسین

.

.

.

لب تشنه ام از سپیده آبم بدهید

جامی ز زلال آفتابم بدهید

من پرسش سوزان حسینم یاران

با حنجره عشق جوابم بدهید . . .

.

.

.

در عزای شه دین کرببلا می لرزد / نه همین کرببلا عرض و سما می لرزد

گوئیا ناله زهرا رسد از دور به گوش / کاین چنین دست و تن شمر دغا می لرزد

.

.

.

زد شرر بر قلب خونین تو، در دشت بلا

داغ مرگ اکبر گلگون قبایت، یا حسین

جان فدا کردى به راه مکتب آزادگى

جان هر آزاده اى گردد، فدایت یا حسین . . .

.

.

.

صد نوا خیزد ز ناى نینوایت، یا حسین / نغمه هاى عشق باشد در نوایت، یا حسین

میزند آتش، به قلب دوستانت دم به دم / داستان جانگداز کربلایت، یا حسین

.

.

.

به جز اینکه امام حسین در عاشورا شهید شده است

عاشورا نیز در تاریخ شهید شده است.

و پیام اصلی عاشورا(عدالت) نیز فراموش شده است.

پس در هر عاشورایی دو شهید موجود است و بر هر شهیدی نوحه ای واجب.

.

.

.

امــام صابــران بـودم، خمیدم / جدا از شاخه شد یـاس امیدم

چو دست از جسم عباسم جدا شد / سـر خود را به نوک نیزه دیدم

.

.

.

هر که مرا به روضه تو راه داده است

تاج محبت تو به فرقم نهاده است

از ابتدای خلقت حق در دو چشم ما

تصویری از عزای محرم فتاده است . . .


.

.

.

هفتاد و دو سینه سرخ هجرت کردند / با سرورِ آفتاب بیعت کردند

رفتند و به دریای ابد پیوستند / چون رود ، به اصل خویش رجعت کردند . . .

.

.

.

اى که دل ها همه از داغ غمت غمگین است / وى که از خون تو صحراى بلا رنگین است

نرود یاد لب تشنه ات از خاطره ها / هر که را مى نگرم از غم تو غمگین است . . .

.

.

.

الحق که به ما درس وفا داد حسین (ع) / هر چیز که داشت بی‌ریا داد حسین (ع)

یعنی که تأملی کنید ای یاران ! / آن هستی خود زکف چرا داد حسین (ع) . . . ؟

.

.

.

آن حسینى که شرف یافته دین از شرفش

سر و جان داد ز کف تا نرود دین ز کفش

هدف تیر بلا ساخت على اصغر خویش

تا که سرمشق بگیرد بشر از این هدفش . . .

.

.

.

همواره تجّسم قیام است حسین (ع)

در سینة عاشقان ، پیام است حسین (ع)

در دفتر شعر ما ، ردیف است هنوز

دل چسب‌ترین شعر کلام است حسین (ع)

.

.

.

عشقی به حسین عشق زینب نشود / این عشق جدا ز شیعه یارب نشود

در روز و شبی که من نگریم ز غمش / آن شام سحر و آن سحرم شب نشود

.

.

.

ماهی که ز آفتاب روشن تر بود

لب تشنه آب و تشنه باور بود

می رفت و دل از حسین می برد که او

پیغمبر کربلا، علی اکبر بود

.

.

.

هلال خون، مه خون، ماه اشک، ماه عزاست

عزای کیست؟ گمانم عزای خون خداست

خمیده قامت گردون، شکسته پشت فلک

روانه خون دل از چشم آدم و حوّاست

.

.

.

ازبهر ستیز و مرگ ، آماده شوید / در محضر عشق دوست ، افتاده شوید

از خون حسین بشنوید این پیغام / در طول زمان همیشه آزاده شوید

.

.

.

چون دید به نوک نی سرش را خورشید

بر خاک، تن مطهرش را خورشید

آرام ، حریر نور خود را گسترد

پوشاند برهنه پیکرش را خورشید

.

.

.

به جای جای دلم جای پای تو است حسین

خوشم که حنجره ام نینوای تو است حسین

هزار چشمه ی اشکم اگر دهند به چشم

خدا گواهست که وقف عزای تو است حسین

.

.

.

باز شد ماه محرّم، کربلا را بنگرید / حجّ عاشورای خون، سعی و صفا را بنگرید

وعده‏گاه وصل جانان، قبله‏گاه اهل دل / کوی هفتادودو قربانی، منا را بنگرید

.

.

.

ای از ازل به مهر تو دل آشنا حسین / وی تا ابد لوای عزایت به پا حسین

هر ماه در عزای تو، ماه محرّم است / هرجا بود به یاد غمت کربلا حسین

.

.

.

خاک حرمت ، مهر نماز است حسین (ع)

راه تو ، همیشه چاره‌ساز است حسین (ع)

ای خون تو دشنه بر گلوگاه ستم

از خون تو شیعه ، سرافزار است حسین(ع)

.

.

.

کسی چون من گل پرپر نبیند

گلـوی پـاره اصغـر نبینـد

بدست خویش کندم قبر او را

که این قنداقه را مادر نبیند . . .

.

.

.

در دشت عطش ، لاله صفت سوخت حسین (ع)

تا مشعل آزادگی افروخت حسین (ع)

بر لوح فلق ، تا به قیامت ، نقش است

درسی که زخون ، به خلق آموخت حسین (ع)

.

.

.

هم «حیّ علی الفّلاح » او خونین بود

هم سجده بی سلاح او خونین بود

افسوس که چند ساعتی بعد نماز

پیشانی ذوالجناح او خونین بود . . .

.

.

.

آن روز که آهنگ سفر داشت حسین (ع)

از راز شهادتش خبر داشت حسین (ع)

از بهر سرودن یکی قطعة سرخ

هفتاد و دو واژه در نظر داشت حسین (ع)

.

.

.

اصغر که نسیم عشق مویش بوسید / خورشید ولایت سر و رویش بوسید

می خواست حسین تا ببوسد لب او / تیر آمد و زودتر گلویش بوسید