واسطه ها در ازدواج ، درست یا نادرست ؟
گروه کثیری از جوانان هستند که از نظر اجتماعی و اقتصادی آمادگی لازم برای ازدواج و تشکیل خانواده را دارند، اما به دلیل آن که همسر دلخواه خود را در میان نزدیکان، دوستان، اقوام، همکاران و... پیدا نکردهاند، ازدواجشان به تاخیر افتاده است. اینجاست که اسلام برای کسانی که در امر ازدواج پیشقدم شوند و نقش واسطه یا معرف را داشته باشند، پاداش بزرگ و مزد قابل توجهی در نظر گرفته است، اما نکته قابل توجه آن که اگر چه وساطت در امر ازدواج مزد و ثواب بسیار دارد، اما باید گفت کار پرمسوولیت و سنگینی است و پختگی و کارآزمودگی زیادی لازم دارد و به اصطلاح باید غذایی پخت که قابل خوردن باشد.
متاسفانه این روزها بسیار دیده میشود که برخی افراد از روی ناآگاهی، بیخبری یا سوءنیت بدون آن که از وضع اخلاقی یک پسر یا دختر یا از مصالح زندگی اجتماعی دو خانواده اطلاع کافی داشته باشند دست به معرفی ناقصی میزنند که هیچ گونه تناسب اخلاقی، اقتصادی و مذهبی در آن وجود ندارد. در نتیجه یک پسر و یک دختر و دو خانواده بیگناه را بدبخت میکنند. این ازدواج نامناسب که در اثر اعتماد به یک معرف ناآگاه به وجود آمده مانند سفره ناقصی است که جمع کردن آن رسوایی دارد و پهن بودنش نگرانی و خون دل خوردن!
اما به راستی یک معرف خوب چه ویژگیهایی دارد؟ خانوادهها باید به چه کسانی اعتماد کنند؟
یک واسطه خوب و مطمئن باید متدین، عاقل، فهیم، دلسوز و خیرخواه باشد، معیارهای اصلی و حقیقی ازدواج را بشناسد، نقاط ضعف و قوت دو طرف را بداند، کاملا با خلقیات، روحیات، فرهنگ و مذهب خانوادهها آشنا باشد و بسیار سنجیده و عاقلانه طرفین را آگاه سازد.
در این شیوه آشنایی، واسطهها به دلیل شناختی که از دو طرف دارند مهره اصلی انطباقات اولیه واقع شده و اقدام به معرفی افراد به یکدیگر میکنند. در این میان بسیاری از خانوادهها نیز تنها به صرف آشنایی، به فرد معرفیکننده بیشتر از فرد معرفیشونده اعتماد میکنند.
اما باید دانست فرد واسطه براساس نظام فکری، فرهنگی و مذهبی خود دو نفر را به هم معرفی میکند و ممکن است طرفین را به درستی نشناخته باشد، بنابراین نمیتواند تضمینکننده موفقیت در ازدواج باشد.
در واقع جوانها و خانوادههایشان باید بدانند پس از معرفی باید براساس اعتقادات و روحیات خود به تحقیق و بررسی بیشتری پرداخته و براساس آنچه میشنوند تصمیم نگیرند.
همه واسطهها خیرخواه نیستند
واسطهها چند گروه اند :
1 - عدهای خیرخواه و آگاهند. پس میتوان به آنها اطمینان کرد.
2 - عدهای خیرخواه اما نا آگاهند. اعتماد به این افراد خسارت بار و موجب پشیمانی میگردد. عدهای درست مثل بنگاه املاک عمل میکنند. یعنی همه تلاششان در پی تحقق معامله و رسیدن به سود و منفعت مالی است اینها هم خطرناکند.
3 - گروه دیگر سوءنیت دارند یعنی با حیله و دغل سعی میکنند به اهداف و منافع شوم خود برسند. این گروه سرشار از بخل، کینه و حسد بوده و هدف اصلی آنان نابودی خانوادهها است. این دسته بشدت غیرقابل اعتماد بوده و باید از آنها ترسید.
در نهایت این گونه میتوان گفت که انتخاب یک معرف امین و خیرخواه خود نیز به اندازه انتخاب یک همسر مناسب سخت و گاهی ناشدنی است.